Protect me from what I want. Of: een andere kijk op een week rijden in een nieuwe Volkswagen Tiguan.
Wanneer zie je iets in het journaal over auto’s? Als er iets maatschappelijk relevants over te melden is. Een nieuwe Volkswagen Tiguan is dat niet, ook niet de prijzen van de nieuwe Audi A5, of de gewijzigde bumpers van de Renault Clio, of de aankondiging van een BMW 1-serie Sedan die er alleen voor de Chinese markt is. Dat is voer voor de AutoBlogs en de AutoWeeks. Nee, dan zelfrijdende auto’s. Geef het nog een jaar of tien en dan lachen we zelfs om die Autopilot van Tesla, die met veel tamtam is aangekondigd en nu onder de valbijl ligt van de Amerikaanse claimcultuur omdat iemand zich met zo’n ding te barsten heeft gereden.
Maar zover is het nog niet. Eerst moeten we nog door die complete ontwikkelingsfase heen waarin heel veel mogelijk is, maar nog niet alles, en we tot die tijd zoet gehouden worden met kleinere dingetjes die al wel kunnen en ook de goedkeuring van Onze Minister kunnen wegdragen. De Tiguan zit er vol mee.
Toen ik nog voor mijn brood over auto’s schreef, kon ik elke week wel naar een persevenement waar ik dan werd bijgepraat over allerlei technieken ter bescherming van mijn lijf en goed. Veel van die technieken zijn in die bijna tien jaar tijd gewoon verkrijgbaar op nieuwe auto’s of zelfs standaard. Neem nou zo’n automatisch remsysteem dat zelf in de ankers gaat als jij de stilstaande auto voor je niet tijdig opmerkt. Dat was een paar jaar geleden nog een exclusief Volvo-dingetje, compleet met live demonstratie die toen zo spectaculair de mist in ging. Nu zit het standaard in een Citroën C1.
Volkswagen adverteert de Tiguan als een auto met ‘dertig innovaties’. Onder die innovaties zitten dan van die smartphone-connectiviteit-fratsen maar ook, standaard of tegen opslag, een keur aan netnanny’s die de bestuurder tegen anderen of zichzelf moet beschermen.
Een van die hulpjes heet Lane Assist. Dat mag je misschien geen innovatie meer noemen (het bestaat al jaren) maar voor het verhaal dan toch: Lane Assist waarschuwt je als je uit je rijstrook dreigt te hobbelen, en stuurt zelfs tegen als je het echt te bont maakt. In de Tiguan kun je dat systeem zodanig configureren dat hij niet alleen passief, maar ook actief ingrijpt. In dat laatste geval voel je je stuur continu correcties maken; dat is dan de voortdurende neurose van het systeem om je perfect in het midden van je rijstrook te houden. In combinatie met de cruise control die zelf afstand houdt is dat de ultieme automatische piloot zou je denken.
Dacht het niet: als de VW ook maar een fractie bemerkt dat je je handen niet of te nonchalant aan het stuur houdt, dan verschijnt er op slag een melding in het display. STUUR VASTHOUDEN. Ja, je moeder. Dan neem je me zo obstinaat al het werk uit handen om me er vervolgens voor te straffen? Kreng!
Jawohl!
Andere situatie. Ik rol op een verkeerslicht af dat op groen springt, maar de auto die daar staat te wachten komt wat te moeizaam op gang. Net op het moment dat ik zelf wil ingrijpen, barst de paniek los. Rode symbolen! Alarmsignalen! De Tiguan was blijkbaar in de onwrikbare veronderstelling dat zijn economische levensduur achterin een treuzelende Mondeo zou eindigen. Wat een gezeur, niks aan de hand.
Op zulke momenten ben ik blij dat ik weer in mijn eigen auto rijd. Dat is een Citroën XM uit 1998, toen een Moderne Auto; het is mijn eerste auto met airbags, ABS en cruise control. Ik hobbel achter een dof uitgeslagen bestellertje aan, tot het moment dat we op een t-splitsing afkomen. Ik wil naar rechts en kijk alvast naar links: twee auto’s die allebei mijn straat in moeten, mooi, ik kan gaan…
…niet dus. Mevrouw in de uitgebeten Peugeot was nog niet zo ver, die stond nog stil. Het is dat ik op het juiste moment keek, anders had ik mijn diplomatensloep vol in dat arme ezeltje geboord. Zoals die Tiguan tekeerging met zijn toeters en bellen, zo godverde ik even van de schrik. Ja, zo’n automatische rem is nog best een uitvinding. Misschien over tien jaar, als ik een occasion met zulke wondertjes kan betalen – en ieder ander zich laat vervoeren, in een compleet autonoom rijdende auto.
