Zelf schakelen is nergens voor nodig en dat heeft Honda goed begrepen. Na lang uitstel heb ik dan eindelijk eens kunnen rijden met Honda’s DCT, en wel op de fiets die ik zou willen kopen als ik de keus (en de poen) had: de NC 750 X.
Triumph reist de motordealers langs met een roedeltje fietsen en ik leende er eens twee. De tweede: de Street Triple, de motorfiets die bewijst dat goede wijn geen krans behoeft, en dat je al die poen voor de R-versie of de sterkere Speed Triple fijn in je zak kunt steken.
Triumph reist de motordealers langs met een roedeltje fietsen en ik leende er eens twee. De eerste: de Tiger Explorer, het alternatief voor die eeuwige BMW R 1200 GS, de filetijger par excellence van motorrijdend Nederland.
Laat die onzin over “sportief schakelen” voorgoed over zijn en kom maar op met die automaten. De transportwereld is al om, de autobranche volgt, maar die oerconservatieve motorrijders… ojee. Fijn dat Honda er anders over denkt.
De motorfietsverkoop in dit land mag dan tragisch zijn, die malle Motorbeurs opent doodleuk elk jaar zijn deuren en er komt blijkbaar voldoende volk op af ook. Morgen maar eens kijken. En een antwoord proberen te vinden op de vraag waarom dit voor auto’s niet meer kan.